+0 به یه ن

هر چه بگندد نمكش ميزنند

بودن يا نبودن درياچه اورميه ؛ مسئله اين است !

دولت مهرورز مهرش را از اين درياچه دريغ كرد گرچه شعار «ما مي توانيم» مي داد اما نتوانست كوچكترين كاري براي نجات درياچه انجام دهد حرف و حديث فراوان بود ، همايش پشت همايش ، تصويب بودجه هاي ميلياردي البته بر روي كاغذ...تا اينكه درياچه اورميه جان به لب شد و بايد گفت در آن دوران آن درياچه نيلگون به كويري شوره زار تبديل شد.

اما وقتي آن داور با تدبير آمد به بازي پر خطاي آن مرد ناتوان كارت قرمز نشان داد و همانطور كه قول داده بود اولين جلسه هيئت دولت جديد به موضوع و معضل درياچه اورميه اختصاص داده شد و همين !

يكسال تمام از عمر دولت تدبير گذشت اما هنوز هيچ حركت با تدبير و يا احيانا بي تدبيري مشاهده نمي شود

 اكنون 8+1 سال است كه همه گزينه ها روي ميز هستند اما هيچ اراده جدي براي هيچ كاري وجود ندارد.

سدها مثل سد نازلو چاي نمي گذارند رودهاي اين حوضه ديگر روي درياچه را ببينند و به او طنازي كنند ، زاينده رود  ره گم  كرده و ديگر نمي زايد...

يكي از ده بالا آب از ارس مي آورد ديگري سر بركه معركه مي گيرد

 يكي از ده پايين آب از زاب مي كشد ديگري  آن دور تفنگ مي كشد

اكنون 90 درصد آب درياچه خشك شده و فقط نمك آن باقي مانده است در اين ميان تنها كار محسوسي كه  در اين درياچه بزرگ انجام مي گيرد برداشت نمك است گرچه چند لودر و كمپرسي پيوسته كار مي كنند اما با اين كار جزيي ، حجم عظيم نمك چندان تغييري نمي كند. راجع به طوفان نمك مردم سخنها مي گويند اما دولتمردان هيچ چيز نمي گويند تنها برخي از كارشناسان  با سانسور و ترس  از احتمال آن در آينده دور سخن مي گويند اما حقيقت همان است كه مردم مي گويند آبهاي زميني روستاهاي اطراف درياچه شور شده است طوفانهاي نمك شروع شده است با چشم غير مسلح و غير كارشناسي هم  اين بديهيات را مي توان ديد  من به چشم خويش طوفانهاي نمك را ديدم خرداد ماه امسال دو بار به سمت آذربايجان شرقي سفر كردم مسيرم را به جاده قديم ابريشم ، جاده نيمه كاره و خلوت خورخور به گوگان كج ميكنم باد معمولي مي وزيد در وسط راه غافلگير ريزگردهاي سفيد نمكي شدم مسافت ديد 2-3 متر شده بود خوف عجيبي پيدا كردم «خدايا طوفان نمك كه مي گويند همين است!» البته من اين خوف را قبلا هم تجربه كرده بودم وقتي كه چند سال پيش به شهر اورميه در يك اتفاق نادر باران خاك باريده بود .

در آن لحظات ضمن پناه بردن به خدا يك ضرب المثل «هر چه بگندد نمكش مي زنند ، واي به روزي كه بگندد نمك » و اين شعر سعدي يادم افتاد:

در رفتن جان از بدن گويند سخن فراوان

من به چشم خويش ديدم كه آرام جانم مي رود

مسئولين محترم! ديگر هيچ عجله اي نيست فرصت به غايت زياده است حرجي نيست تا مي توانيد جلسه و همايش  بگزاريد تا مي توانيد صحبت كنيد تدبير و انديشه كنيد ولي ما را اميدي نيست !